Rimbaud ve Sabineli Kadınların Hikayesi

"Yüce kişiliğine ters düşse de bu gerçek, tasanın silmelerine doğru havalanan ve akşamın gölgelerinde kanadını sürükleyen, alaca, koca bir kuş buluyordum kendimi Hanım'ın evinde.

Tapılası takıları ve fiziksel başyapıtlarına katlanan yatağının eteğinde, diş etleri mor, kılı acıdan ağarmış iri bir ayı, konsolların kristal ve gümüş gözleriydim.

Karanlığa ve kızgın bir akvaryuma dönüştü her şey. Kavgacı bir haziran şafağında sabah, ben, yakarışını duyuran, savurup duran eşek, koştum kırlara, Sabineli kızlar gelip boynuma atılıncaya dek." (Arthur Rimbaud - Cehennemde bir mevsim)

***

Sabineli Kadınların hikayesi var bir de...

Efsaneye göre Romulus Roma şehrini kurmuş. Ancak kurucular asker olduğundan Roma'da hiç hatun yokmuş. Bunun üzerine Roma'da bir şölen verilmiş ve komşu şehir Sabineliler de çağırılmış. Çoluk çocuk herkes gelmiş. Yemişler içmişler, sonra Romalılar Sabineliler'in kızlarını kaçırmış. :D

Sabineliler kızlarını kurtarmak için Romalılarla dövüşmek için toplanmış ancak Sabineli kızlar araya girmiş ve kaçırıldıkları Romalı erkeklerini kocalarını sevdiklerini söylemiş. Yani arayı bulmuşlar.

Yani "Sabineli Kızlar", kendisini kaçıran erkeğe aşık olan kız anlamında bir darbı mesel olmuş. Rimbaud da şöyle diyor: "Kavgacı bir haziran şafağında sabah, ben, yakarışını duyuran, savurup duran eşek, koştum kırlara, Sabineli kızlar gelip boynuma atılıncaya dek."

***

Sabineli kızların hikayesine gönderme yapan bir de film tavsiyesinde bulunacağım. Yedi Kardeşe Yedi Gelin, Stanley Donen'in yönetmenliğini yaptığı 1955 Amerikan yapımı bir filmdir.

Devamı >>

Dinde bölünmenin bölünmenin bölünmenin ... bölünmesi

Eski bir metindir ama paylaşmakta bir beis yok sanırım. Amerikalı komedyen bu parodiyi her ne kadar Hıristiyanlar için yapmış olsa da bizim için de pek farkı yok. Hemen hemen halimiz pürmelalimiz. 😁

Bir gün köprüde yürüyordum ve köprünün kenarında kendisini aşağı atmak üzere olan bir adam gördüm. Yanına gidip bağırdım: “Dur! Yapma! “Neden yapmayayım?” dedi “Çünkü yaşanacak çok şey var”. “Mesela ne?” dedi. “Peki, sen ateist misin yoksa inançlı mısın?” “İnançlıyım” dedi. “Ben de” dedim. “Hristiyan mısın, Müslüman mısın, Musevi misin, Budist misin, Hindu musun?” “Hıristiyanım” dedi. “Ben de” dedim. “Katolik misin Protestan mısın?” “Protestanım dedi. “Ben de” dedim. “Anglikan mısın, Baptist misin?” “Baptistim” dedi. “Harika ben de” dedim. “Tanrının Baptist Kilisesine mi yoksa Efendimizin Baptist Kilisesine mi üyesin?” “Tanrının Baptist Kilisesine üyeyim” dedi. “Ben de” dedim. “Orijinal Tanrının Baptist Kilisesine mi yoksa Reformcu Tanrının Baptist Kilisesine mi üyesin?”. “Reformcu Tanrının Baptist Kilisesine üyeyim” dedi. “Süper, Ben de” dedim. “Reformcu Baptist Kilisesi, 1879 Reformuna mı yoksa Reformcu Baptist Kilisesi, 1915 Reformuna mı üyesin?” “Reformcu Baptist Kilisesi, 1915 Reformuna üyeyim” dedi. “O zaman geber, seni dinsiz kafir” dedim ve onu aşağı ittim!”

Emo Philips / Amerikalı bi komedyen

Devamı >>

Mesleklerin sonu mu geldi?

Eskiden köylerde berber, dişçi, kırıkçı, nalbant, tamirci, Kuran hocası, şifacı, üfürükçü filan olurdu. Bunlar köylüden para almazdı, zaten kimsede de para filan olmazdı. Fakat hasat zamanı gelince herkes bunların payını ayırırdı. Bir tür kamu hizmeti böyle görülüyordu. Kamu hizmetinin ödemesi de kamusal olurdu yani.

Köy dediysem şehirler de öyleydi. Henüz kapitalizmi, liberal ekonomiyi keşfedememiş tüm toplumlarda da böyledir. Ekonomik strüktür olarak kapitalizm ve liberalizme karşı olduğum anlaşılmasın. Ticaret yapıyorsan liberal ol, ama kamusal hizmetlerde böyle bir seçeneğin olmamalı.

Şimdi bu tür kamu hizmeti gören kişiler eğer devlet memuru değilse ve özel sektörde çalışıyorsa, malesef her bir meslek bir nitelikli dolandırıcılığa dönüşüyor. Özel sektörde çalışan avukatlar, doktorlar, baytarlar, alternatif sağlıkçılar, psikologlar, eğitimciler, mühendisler vd. hep nitelikli dolandırıcılığa dönüş durumdadır. Bu tür mesleklerin özel olmasına izin verilmemeli...

Bundan kastım meslek erbabının yaşam standardının düşürülmesi değil bilakis güvence altına alınmasıdır. Meslek erbabının ihtiyaçları, saygınlığı yine kamu otoritesi tarafından karşılanabilir. Bununla birlikte kamusal meslekler paraya alet edilmemelidir.

Bazıları bunun komünizm ile karıştırıldığını düşünebilir. Ama bu komünizm değil aksine sosyal devlet... Ekonomide üretimde ve pazarda liberal bir model olabilir.

Günümüzde -son zamanlarda biraz iyileştirilen devlet hastahaneleri hariç- parası olmayan tedavi göremiyor. Sağlık sektöründe korkunç düzeyde bir fırsatçılık dönüyor.

Konuyla ilgili yüzlerce örnek verilebilir. Örneğin Türkiye'de sezeryan doğum oranları olması gerekenden kat kat daha fazladır. Çünkü sezeryanla doğum normal doğumun üç katı daha pahalıdır. Özel hastaneler para kazanmak için normal olarak kurtarabilecek bir doğumu hemen sezeryana almaktadır. Onların birinci önceliği paradır.

İnsan ve toplum hayatını ve sağlığını ilgilendiren temel konularda mesele paraya dönünce meslek yozlaşıyor. Mesleği ticaretten ayırmak en doğru yol olarak görünüyor.

Mesleklerin yozlaşması mesleklerin sonunu da getirdi. Bozulan bir ürün artık tamir edilmiyor. Herhangi bir konuda bir ustaya ihtiyaç duyulmuyor. Elbise ve giyim için terziye ihtiyaç kalmadı. Konfeksiyon ve hazır giyim var. Bir aşçıya ihtiyaç kalmadı. Şirketler yemek için Ticket kartı veriyor ve online yemek sipariş edilebiliyor. Bir berbere ihtiyacımız kalmadı küçük kesim aletleri ile kendi saçımızı sakalımızı kesebiliyoruz. Bir avukata ihtiyacımız kalmadı internetten merak ettiğimiz hukuki konuları öğrenebiliyor ve bir dilekçe örneğini hemen indirebiliyoruz. Cihazlarımız bozulduğunda servis ve garanti dışı ise anında yenisini alıyoruz.

Gördüğünüz gibi mesleklerin de sonuna geldik. Artık insanlar bir meslek öğrenmek için eğitim almıyor. Youtube'dan herkes pratik tamir ve ev zanaati işlerini öğrenebiliyor. Eski çırak-usta düzeni bozulduğu gibi meslek öğreten kurumlar da oluşturulamadı.

Sonuç olarak mesleklerin kamu düzenine ayak uyduramaması ve kapital sisteme entegre edilmesi meslekleri hem yozlaştırdı hem de sonunu getirdi.

Devamı >>

Türkçe Ay Adları Etimolojisi

Türk takvim sisteminde yer alan;

• Mart, Mayıs ve Ağustos ay adları Latin;
• Şubat, Nisan, Haziran, Temmuz ve Eylül ay adları Aram;
• Kasım ay adı Arap ve
• Ekim, Aralık, Ocak ay adları ise Türkçe kökenlidir.

Ocak: Osmanlı döneminde Kênûn-i Sani ismi ile biliniyordu. 1945 yılında çıkarılan bir yasa ile Ocak olarak değiştirilmiştir. Atatürk devrimlerini müteakiben 10 Ocak 1945'te kabul edilen bir yasaya göre dört ayın adı değiştirilmiş oldu. Ocak, Ekim, Kasım ve Aralık ay adları değiştirildi. Ocak adı Eski Türkçe'deki Odcak kelimesinden gelir. Ateş yakılan yer, ev anlamına gelir.

Şubat: Aramca'daki yılın son ayı anlamına gelen Şabat kelimesinden türemiştir.

Mart: Eski Roma’da Savaş Tanrısı "Martius" un adından alınmıştır. Mart ayı savaş için uygun bir başlangıç olduğundan yılın ilk ayı da Mart ayı idi.

Nisan: İbraniler Aram halkı olan Babilliler tarafından istila edilmeden önce Nisan ayı için Aviv adını kullanıyordu. Nisan sözcüğü, Süryanice (nisanna), Sümerce (nisag), Akadca (nisanu), İbranice (nîsan) ve Farsça (nisan) şeklinde kullanılagelmiştir. Baharın ilk meyveleri anlamına gelir.

Mayıs: Mayıs ayı Yunan Tanrıçası "Maia'nın ayı" anlamında Latince "maius mensis"ten gelmektedir.

Haziran: Aramca'da sıcak anlamına gelir. İngilizce karşılığı olan June ise Jupiter'in karısı olan Roma tanrıçası Juno'dan gelir.

Temmuz: Temmuz, Sümerce ve Aramca da bereket tanrısı Tammuz adından gelmektedir. Türkçede "Orak ayı" yada "ot ayı" adı da verilmiştir.

Ağustos: Roma İmparatoru Caesar Augustus’un adından alınmıştır. Bir rivayete göre, Augustus da, tıpkı Julius Caesar’ın ayı Temmuz gibi (Julius’dan kaynaklanan July: Temmuz) kendi ayının da 31 gün çekmesini istediği için Ağustos ayında 31 gün vardır. Augustus, Cleopatra’nın öldüğü zamana denk geldiği için, bu ayın, takvimde bulunduğu yere yerleştirilmesini istemiştir. Augustus bu aya adını vermeden önce ağustos ayı, Mart ayı ile başlayan Roma takviminde altıncı ay olduğu için, Latince "Sextilis" olarak adlandırılmaktaydı. Türkçe'de bu aya "Harman ayı", "Lobut ayı" yada "Orak ayı" adı da verilmiştir.

Eylül: Bağbozumu zamanına denk geldiği için Süryanice "üzüm" anlamındaki aylûl'den (üzüm ayı) ayından geldiği savunulmuştur. Aynı şekilde Akatlar zamanda "coşkuyla haykırmak", "tanrıya seslenmek" anlamında kullanıldığı belirtilmektedir. İylü Aramca'da ve eski Sami dillerinde Tanrı/Allah anlamında kullanılan bir isimdir.

Ekim: Türkçe "ekme" eyleminden türemiş olup tarlaların sürülüp ekildiği ay anlamındadır. Önceleri bu ayın adı Aramca bir kelime olan Tişri'den geliyordu. Tişrini evvel. 1945'te Ekim olarak değiştirilmiştir.

Kasım: Osmanlı döneminde Teşrin-i Sani olarak anılıyordu. 1945'teki bir yasa değişikliği ile ay adı Kasım olarak değiştirildi. İddiaya göre Arapça Kâsim (bölen)'den adı Anadolu'da,yüzyıllar öncesinden beri halk arasında kullanılmaktaydı. Kasım, kasım günleri ve hızır, hızır günleri diye ikiye ayırır, hızır günleri 6 Mayıs günü ile başlar ve 6 kasım'a dek sürer.

Aralık: Osmanlı döneminde Kênûn-i Evvel ismi ile biliniyordu. Aralık adının İngilizce karşılığı olan 'December', Latince 10 anlamına gelen "decem" den gelir.

Devamı >>

Esir Cinin Yemini

CİN, kendisini sarı bakırdan yapılmış küpten kurtaran balıkçıya anlatır:

"Bil ki ben asi bir cinim ve ben Davud’un oğlu Süleyman'a başkaldırdım. Yenildim. Davud'un oğlu Süleyman, Tanrı ya imana çağırdı beni, ama ben reddettim. Kral beni bu küpe kapattı ve onun ağzını Yüceler Yücesi'nin adıyla mühürledi. Sonra, sadık cinlerine küpü okyanusun ortasına atmalarını buyurdu. İçimden, "Kim beni kurtarırsa onu sonsuza dek zengin yapacağım," dedim. Ama tam bir yüzyıl geçti, kimse beni kurtarmadı. O zaman kendi kendime, "Kim beni kurtarırsa ona yeryüzünün tüm sihir sanatlarını açıklayacağım," dedim. Ama dörtyüz yıl geçtiği halde ben hâlâ denizin dibindeydim. O zaman dedim ki: "Kim beni kurtarırsa onun üç dileğini yerine getireceğim." Ama dokuzyüz yıl geçti. O zaman, çaresizlik içinde Yüceler Yücesi'nin adı üzerine yemin ettim: "Kim beni kurtarırsa, onu katledeceğim. Ölmeye hazırlan bakalım, ey kurtarıcım!"

Binbir Gece Masalları Üçüncü Gece

Devamı >>

Mükemmel Eş ile Evliliği Beklerken

Osho bir hikaye anlatır:

Adamın biri yüz yaşına yakın yaşamış ve sürekli evlenecek bir kadın arıyormuş. Ama yaşamını bekar olarak nihayete erdirmek üzere imiş. Ölüm döşeğinde iken ona sormuşlar:

- O kadar istiyordun neden evlenmedin?
- Çünkü mükemmel kadını arıyordum
- O kadar aradın, mükemmel bir kadın bulamadın mı?
- Aslında bir tane mükemmel kadın bulmuştum.
- Peki neden onunla evlenmedin?
- Çünkü o da mükemmel erkeği arıyordu ... :)

Mükemmeli aramaya gerek yok. Mükemmel olan kimse yoktur, ve bunun tersi de doğrudur. Her insanın mükemmel bir yanı vardır. İnsana gerekli olan şey, mükemmel kişi değil, mükemmel bir anlayıştır.

Devamı >>

Düş ve Saklanmış Geyik

CHENG'li bir oduncu bir koruda ürkmüş bir geyiğe rastladı ve onu öldürdü. Sonra da başkalarının bulmasını önlemek için üstünü yapraklar ve dallarla örterek onu ormana gömdü. Ancak kısa bir süre sonra geyiği sakladığı yeri unuttu ve her şeyi düşlemiş olduğunu düşündü. Öyküyü herkese sanki bir düşmüş gibi anlattı. Dinleyicileri arasından bir adam saklanmış geyiği aramaya gitti ve onu buldu. Adam geyiği evine taşıdı ve olup biteni karısına anlattı:

"Bir oduncu bir geyik öldürdüğünü düşlemiş, ve sonra onu sakladığı yeri unutmuş; ben onu buldum. Şu oduncu gerçekten yaman bir düşçü."

"Kimbilir, belki de, sen bir geyik öldürmüş olan bir oduncu gördüğünü düşledin," dedi karısı. "Böyle bir oduncunun bulunduğuna gerçekten inanıyor musun? Ama, yine de, gözümüzün önünde bir geyik durduğuna göre, düşün gerçek olmalı."

"Geyiği bir düş sayesinde bulduğumu farz etsek bile," diye gürledi koca, "ikimizden hangisinin düş gördüğünü bulmak için canımızı sıkmanın ne anlamı var?"

Oduncu o gece evine döndü; aklı hâlâ geyikteydi; o gece gerçekten düş gördü; düşünde geyiği sakladığı yeri ve onu bulan adamı gördü. Şafakla birlikte diğer adamın evine gitti ve geyiği orada buldu. İki adam sert bir ağız dalaşına giriştiler ve sonunda geyik davasını karara bağlamak bir yargıca düştü. Yargıç oduncuya döndü;

"Sen bir geyiği gerçekten öldürdün ve bunun bir düş olduğunu düşündün. Sonra gerçekten düş gördün ve onun gerçek olduğunu düşündün. Diğer adam geyiği buldu ve bu yüzden seninle tartışıyor, ama karısı onun başka birinin öldürmüş olduğu bir geyiği bulduğunu düşlediğini düşünüyor. Kısaca, hiç kimse geyik öldürmedi. Ama, önümüzde bir geyik durmakta olduğu için, en iyi çözüm onu ikinizin arasında bölüştürmek."

Dava, Cheng Kralı'nın kulağına kadar gitti ve Cheng Kralı şöyle dedi:

"Yargıca gelince, acaba o bir geyiği böldüğünü düşlemiyor mu?"

Liehtse (yak. M.S. 300)

Borges - Olağanüstü Masallar, sayfa 29,30

Devamı >>

Huruf-u Mukattaa'nın Sırrı

Hurufu Mukatta'a'daki harfler Allah'ın isimleridir, Esma'ül hüsnadır.

Şemsül Maarif'in yazarı Şeyh el-Buni şöyle demiştir: Biliniz ki bütün alemler ve bütün yaratılmışlar Allah'ın isimleri olan Esma'ül Hüsna tarafından kuşatılmıştır. Her bir ismin tecellisi varlık içinde bir varoluşa hayat verir.

Nitekim Allah Teala şöyle buyurmuştur. "Gökte saf saf uçan kuşları görmedin mi onları havada tutan Rahman'dan başkası değildir." Burada Rahman isminin bir tecellisini görmekteyiz.

Şimdi bir şey daha var, onu el-Buni'de mi yoksa başka bir yerde mi okumuştum yoksa oradan mı esinlendim tam olarak hatırlamıyorum. Konu şudur: Esasen tüm kainatta olduğu gibi Kuran-ı Kerim de tümüyle Esma'ül Hüsna tarafından kuşatılmıştır. İçinde esmanın olmadığı hiç bir süre ve hatta hiçbir ayet yoktur. Esma Kuran'da bazen zahiren bazen da batınen geçer. Kuran'da geçen esmanın zahiri hallerinin bir kaç versiyonundan bahsetmek istiyorum. Esmanın ilk versiyonu tek harfli isimlerdir ve bunlar da doğrudan Alfabe'deki harflerdir. Genel olarak insanlığın konuştuğu en kadim dilin iki harfli olduğu kabul ediliyor. Bundan da öncesinde insanlığın varoluş aşaması yada insanlık öncesi aşamadır ki orada Allah'ın isimleri tek harf olarak anılmıştır. İnsan zihni iki harfli sözcük ve isimlerle başladı ve bunu daha sonraki aşamalarda geliştirdi. Şimdi Kuran'da bütün bu evrelerin kuşatıldığını görüyoruz. Esma Kuran'da en primitif halinden en karmaşık haline kadar kullanılmıştır.

Kuran'da geçen esmanın hiyerarşisi:

1) Tek harfli esmai hüsna: Hurufu mukatta'a ve diğer bazı harfler. Besmeledeki be harfi, yemin harfleri vs.

2) İki harfli esmai hüsna: el (ibranice'de hâlâ kullanılıyor), hu (işaret zamiri şeklinde Allah adı olarak kullanılıyor), lah (onun anlamında Allah'ın adı olarak kullanılıyor. Ayrıca ilah kelimesinin köküdür), rab (terbiye eden), med (hayrı kullarına uzatan ulaştıran) 'ad (kullarını ve onların hallerini sayan), 'iz (izzet sahibi) vs.

3) Üç ve mezid harfli esmai hüsna: Bildiğimiz 99 isim ve diğerleri

4) Mürekkeb (birleşik) isimler: Muzaf ve muzafun ileyh olarak mürekkeb kelimelerdir. Söz gelimi (malik yevmuddin) bir tamlama ismidir.

5) Cümle isimler: Örnek: Süphan "ellezi biyedihi melekutu kulli şeyin ve ileyhi turca'un". Tırnak içine aldığım cümle aslında tek başına bir esmai hüsnadır.

Başka versiyonları da var, ama onlar üzerinde daha çok çalışmam gerekiyor.

Açıklanması gereken son bir nokta da şudur:

Esmai hüsnanın hiçbir versiyonu tek başına kullanılmazlar. Keşif sahibi büyüklerimiz tek bir esma ile dua edilmesini doğru bulmazlar. Zaten Kuran'da da esma-i hüsna sürekli olarak ikili yada üçlü yani ardışık bir şekilde kullanılırlar. Yani tek bir harf olarak kullanıldığında hurufu mukatta'a esma'yı çağrıştırmazlar, ama Kuran'daki şekli ile ardışık olarak kullanıldığında Allah'ın isimlerine dönüşürler.

Tek harflilere örnek: elif-lam-ra, ha-mim

Sulüsi ve mezid isimlere örnek: er-rahma ür-rahim, el-aziz ul-hakim, vs.

Mürekkeb isimlere örnek: Rabbul Alemin, er-Rahmanur Rahim, Malik Yevmiddin. Burada mürekkeb isimler ardışık olarak geçer.

Bu örnek diğer versiyonlarında da mevcuttur.

Genel çerçevesini çizmeye çalıştım, ama bu tezin hala açıklanması ve geliştirilmesi gereken yönleri var. Kuran'da daha derin bir taramayı gerektiriyor.

Allahualem

(17 Eylül 2012)

Devamı >>

Muazzez İlmiye Çığ'ın İbrahim Peygamber kitabının eleştirisi

Ünlü Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ hanımefendinin "Sümer Yazıları ve Arkeolojik Buluntulara Göre İbrahim Peygamber" kitabını değerlendiren bu notu 2016 da yazmıştım. Burada paylaşmakta faydalı olacağını ümit ediyorum.

Elimizdeki Tevratı ve Kuran'ı ciddi bir şekilde anlayamamış bu kişinin; hakkında bilgi ve verinin daha az olduğu antik Sümer metinlerini nasıl anladığını cidden merak ediyorum.

Verdiği bilgilerin çoğu yanlış. Sümer, Akad ve Aram dillerini bilmesinin mümkün olmadığı derecede hatalı bilgiler var. Çok detaya girmek istemiyorum ama bir iki misal vermek zorundayım.

Örnek, Paddan-Aram diye bir yerden bahsediyor ve bunu iki nehir arası (güya mezopotamya) diye çeviriyor. Halbuki bu arami/arabi bir kelime olup "Aram arazisi" demektir. Arapça'sı Feddan Aram فدان آرام (Aram tarlaları) Bunun gibi çok kelime hataları var.

Mesela diyor ki, Tevratta geçen şahıs adları aslında yer adlarıdır. Demek ki bu şahıslar arkeolojik olarak yokmuş. Tabi ki bu yanlış bir bilgidir.

Yer adları dediği örnekler şöyle İbrahim'in kardeşinin adı Nahor ve babası Terah mesela, diyor ki,

----ALINTI----

"İlginç olanı, Tekvin 11: 10'da İbrahim'in ataları olarak yazılan şahıs adlarının Harran yöresindeki yer adları olması. İbrahim'in bir kardeşinin adı olan Harran şehri hâlâ varlığını koruyor. Diğerinin adı, Nahor. Bunun karşılığı Til-Nahiri. Bunlar, Mari ve Asur metinlerinde (İÖ 1900 1800) bilinen yer adları. Nahor'un yeri bulunamadı, fakat Harran yöresinde olmalı deniyor. İbrahim'in babası Terah adına uyan, Tilşa, Turah, Torah, Til-Turakki şeklinde değişen yer adları var. Torah'ın anlamı, keçi tepesi." (Sayfa 80-81)

----ALINTI----

Torah çok bilinen bir kelimedir ve keçi tepesi diye bir anlamı yoktur. Halbuki keçi tepesi anlamına gelen kelime Tilşa. Arapça etimolojisi تل شاة  Tel-şa(t) keçi tepesi anlamına gelir. 

 

Bir kere yer isimlerinde ön ek "Til" olan kelimeler günümüzde de hala kullanılmakta olan "Tel" yani tepe anlamındadır. Suriye'deki Tel-Abyad gibi. Til-Nahiri, (tel nahori, nahori tepesi) Til-Turakki de (Turakki tepesi) demek. Yer adları ile şahıs adlarını nasıl bu kadar basitçe karıştırabilir? Şimdi Nahor ayrıdır, Tel-Nahor tamamen ayrıdır. Tel Nahor (Nahor Tepesi) bir yer adıdır diye, Nahor diye birinin olmadığını bunun yer adı olduğunu nasıl ileri sürersiniz?

Tevrat, Sümer ve Kuran ile kurduğu benzerlikler aşırı zorlama ve alakasız.

Ancak Kuran ve Tevratın içinde geçen bilgileri doğrudan bu kitaplardan almak yerine bunların karşıtı yazarların kitaplarından alıntılar yaparak anlatmaya tanımlamaya çalışması, olayın olabilecek bütün ilmi ciddiyetini yok ediyor.

Ama şunu okuyunca cidden güldüm:

"(Kuran'da geçen) Yusuf'un Hikâyesinde Hz. Muhammed’in kabul ettiği tek Allah'ı Yusuf'un da bildiği, bunu etrafındakilere anlatması özellikle ön plana alınmış." (Sayfa 109)

Ne bu şimdi uzayda mı yaşıyorsunuz?

Çığ hanım Hz. Muhammmed'ten öncekilerin İslam olması iddiasından tamamen habersiz davranıyor. Yani kabul edin ya da etmeyin İslama ve müslümanlara göre bütün peygamberler aynı Allah tarafından gönderilmiş ve hepsi tek Allah'ı anlatmışlardır. Sadece Yusuf değil, tüm peygamberler tek Allah'ı anlatmışlardır.

Kaynak:

Muazzez İlmiye Çığ, İbrahim Peygamber, Kaynak Yayınları, 5. Basım, İstanbul, 2006

Devamı >>

Kitaptaki KDV Karmaşası

1 Şubat 2019 tarihi itibarıyla kitapta KDV'nin kaldırıldığı bildirildi. Tabi ki bu çok sevindirici güzel bir haberdi. Kitapta KDV'nin olmaması okumaya eğitime verilen desteği gösteriyor. Ancak durum böyle mi, böyle mi oldu? Tabi ki hayır.

Destek verdiğim bir kitap dağıtımcı firması Ocak ayının sonunda beni arayarak kullandıkları muhasebe sistemin veritabanındaki KDV tanımı %8 ve %1 olan tüm stok kartlarının KDV'lerinin sıfırlanmasını %18 olanların ise bırakılmasını istemişti. Ben de espiri olsun diye,

- "Abi ben bunun yedeğini alayım devletin işi belli olmaz, bakarsın geri alırlar." dedim.

Tabi bu işin espiri tarafı, ben zaten yedeklerimi alıyorum. Lakin anlamı doğru çıktı. Ertesi gün beni aradı ve KDV'lerin geri yüklenmesini istedi. Geri yükledim hemen tabi ki ama ne olduğunu anlamadık.

Şimdi deniliyor ki, sadece yayıncı KDV kesmeyecek. Ama bu ürünün imalından okuyucuya (tüketiciye) kadarki tüm süreçlerdeki herkes KDV kesiyor. Kağıtta %8, ithal kağıtta %18, matbaada %18 KDV uygulanıyor. Yayıncı bütün bu KDV'leri ödeyecek. Ama kendisi KDV kesemediği için biriken KDV alacağını kullanamamış oluyor.

KDV alacağı ancak KDV alacağına mahsup edilebilir. Sözgelimi KDV alacağını diğer bir vergi kalemine sayamazsın. İkinci önemli husus da şu: Maliye KDV alacağı/iadesi için ödeme yapmıyor. Bu durumda yayınevinin ödediği KDV'leri alma ihtimali yok. Diyelim ki hükümet tüzükte bir değişiklik yaptı ve maliye yayınevlerine KDV alacağı için geri ödeme yaptı. Peki burda yayıncının nasıl bir karı olacak? Kağıtçıya, matbaacıya peşin olarak ödediği KDV'yi diyelim ki hiç pürüzsüz sorunsuz geri alsa bunda nasıl bir çıkarı olacak? Hiç!!!

Diğer taraftan kitapçı/dağıtımcı sıfır KDV ile aldığı ürünün üzerine %8 KDV ekleyip satacak. Onun da KDV girişi olmadığı için vergi dairesine her ay sonunda ödenmesi gereken KDV borcu çıkacak.

Kitapçı son satıcı olduğundan sattığı kitapların KDV'sini hemen alıyor ve sıkıntı yok diyelim. Peki dağıtımcılar? Bu sistem kesin olarak dağıtımcılara büyük zarar veriyor. Çünkü dağıtımcı yayıncıdan aldığı sıfır KDV'yi kitapçıya %8 ile satıyor. Ay sonunda tüm satışların KDV'sini ödüyor. Ama dağıtımcıya ödeme en erken 4 ay sonra yapılıyor. Aradaki kitap dağıtımcılarının komisyonu %5-%6 arasındadır. Dağıtımcılar %5 kar ile sattığı kitap için peşinen her ay %8 KDV ödeyecek. Elbette bunun ödemesini kitapçılardan en erken 4 ay sonra alabilir.

Yani devlet demek istiyor ki, kitapçı, dağıtımcı gibi aracılar ortadan kalksın. O zaman dağıtımcılığı da kitapçılığı da devlet yapsın bence.

Son domates biber patlıcan satışı yapılan "Tanzim çadırları" da hükümetin niyetini ortaya çıkarıyor zaten. "Aradaki aracıyı ortadan kaldırarak fiyatları düşürmek" diyor. Tarlada yetişen domates biber hâl'e dolayısı ile manav ve market reyonuna kendiliğinden gelmiyor. Nakliyeciler aracılar bunu sağlıyor. Nitelikli bir katma değer var. Elektrik sarfiyatının yarısından fazlasını "Dağıtım bedeli" olarak alan devlet kitap dağıtımındaki %5-6'lık bir bedel ile çalışan dağıtım ve tedarik sistemlerini gereksiz görüyor.

Kitap dağıtımı çok önemli bir yan sektördür. Önce bunu anlamak gerekir. Türkiye'de 5 bini aşkın aktif yayınevi ve 400 bini aşkın aktif kitap çeşidi vardır. Arada dağıtımcılar/tedarikçiler olmazsa kitapçıların yayıncılara ve dolayısıyla kitap çeşidine ulaşması mümkün değildir. Hangi kitapçı 5 bin yayıncıya ulaşabilir, onlara doğrudan cari kartı açabilir? Bir kitapçı bazı yayınevlerinden ayda 3 tane 5 tane satamaz. Bu durumda o yayınevleri ile hiç çalışmaz. Böylece o kitapların satışları yapılamaz okuyucu onlara ulaşamaz. Dolayısı ile dağıtımcılar yoksa hem kitap satışlarını hem de kitap yayıncılığını öldürürsünüz. Geriye sadece büyük yayıncılar kalır. Bütün orta ve küçük yayıncılar kitaplarını satamaz, kitapçıya ve okuyucuya ulaşamaz. Zaten korsanla, bedava paylaşılan elektronik kitapla ve pahalılıkla can çekişen sektörün bu son KDV saçmalığı ile ruhuna şimdiden Fatiha okuyabiliriz.

Bozulan sistemin yarattığı karmaşa bu kadarla sınırlı değil. Kitapta etiket fiyatı denilen bir üst/azami fiyat vardır. Söz gelimi 10 TL olan bir kitabın yayınevinden dağıtımcıya çıkış fiyatı %40 iskonto ile (KDV dahil) 6 TL. Dağıtımcı üzerine %5 koyar ve etiket fiyatından %35 indirimle kitapçıya satar. Kitapçı da genellikle %10 kâr koyar ve etiket fiyatından genellikle %25 indirimle son kullanıcıya yani okuyucuya satar. Yani okuyucu etiket fiyatının altında bir indirim ile alıyordu kitabı zaten. Böyle bir sistem vardı. Etiket fiyatını da yayınevi belirliyordu.

Şimdi durum iyice karıştı. Yayınevi fiyatı hangi kritere göre belirleyecek. KDV dahil mi hariç mi? Söz gelimi 10 TL etiket fiyatı koyduktan sonra KDV bundan çıkarılacak mı yoksa eklenecek mi? Yayıncıların kafası karışık. Dağıtımcıların daha da karışık. Kimse tam olarak nasıl olduğunu bilmiyor.

Bunu kim yapıyor, hangi akla dayanarak yapıyor, kime danışıyor bilmem mümkün değil.

Devamı >>

Habakkuk kitabındaki Hz. Muhammed müjdesi

İşte Peygamber Habakkuk'tan Efendimizin (sa) gelişinin müjdesi:

Tanrı Teman'dan,
Kutsal Ruh (Hz. Muhammed) Paran Dağı'ndan geldi. (Salat)
Görkemi kapladı gökleri,
O'na sunulan övgüler (hamdı) dünyayı doldurdu.

Güneş gibi parıldıyor,
Elleri ışık saçıyor.
Gücünün gizi ellerinde.
Yayılıyor salgın hastalıklar önüsıra,
Ardısıra da ölümcül hastalıklar.
Duruşuyla dünyayı sarstı,
Titretti ulusları bakışıyla,
Yaşlı dağlar darmadağın oldu,
Dünya kurulalı beri var olan tepeler O'na baş eğdi.
Tanrı'nın yolları değişmezdir.
Kuşan çadırlarını çaresizlik içinde gördüm,
Midyan konutları korkudan titriyordu.
(Kitabı Mukaddes / Habakkuk Kitabı)

Not: Tevrat'ta İsmail (as) peygamberin yerleştiği yer Paran olarak geçer. 

Devamı >>

Sakar ne demektir?

Sakar'ın cehennemin adlarından biri olduğunu biliyorsunuz değil mi?

Türkçe'deki sakar ise eli ve ayağı ile sık sık kazalar yapan kimse anlamına gelir. Peki bu sakar'ın cehennem ismi olan sakar ile bir alakası var mıdır? Mümkündür. Me'va (düzgünce gidilen) cennetine karşı, sakar (düşüp kalkan, yuvarlanan, bir türlü yolunu bulamayan) cehennemi...

Dede Korkut kitabında SAKAR alnında uğursuzluk nişanı bulunan kişi, uğursuzluk ile damgalanmış kişi anlamına gelir. Cehennem sakarından uzak bir mana değil.

Sakar ile ilgili başka açıklamalar da mevcut. Arapça'daki ve Kuranda geçen şekli (سقر). Ancak (صقر) şeklinde de söyleniyor. Sad ile olanı Şahin/Atmaca kuşu anlamına gelir. Sin ile olanı ise yakıp kavuran, eriten ateş anlamınada kullanılıyor.

Sakara cehemmen manasını Kuran kazandırmış olabilir. Çünkü ayette. (سأصليه سقر وما أدراك ما سقر لا تبقي ولا تذر لواحة للبشر) denilmiştir. Yani "Ben onu Sakar'a ulaştıracağım. Onun ne olduğunu biliyor musun? Onu ne bırakır ne de vazgeçer. (Yakıp yıkar anlamında). O insan derisini kavurup eritir." Ayette de görüldüğü gibi sakar önceden Peygamber ve kuşağının bildiği bir kelime değildi yani.

Sakar Arapça'da hileci, düzenbaz, anlamında da kullanılmıştır. Bu yüzden eski Türkçe'deki uğursuz manasından uzak değil.

Sakar ile ilgili bir başka açıklama da şudur: Onun kafası atmayacaya benzeyen bir cehennem zebanisi olduğu söylenmiştir. Kadim Mısır inançlarında da kafası kartala benzetilen bir cehennemin tanrısı betimlenmiştir.

No: Bu yazıyı ilk kez 13 Ocak 2015 tarihinde Facebook sayfamda yayınladım.

Devamı >>

Nemrut ve Tütün

Nemrud bir avcı imiş, onun refleksleri bir kaplanınkine eşdeğermiş. Gece karanlığında bir tavşanın üzerine yanlışlıkla bastığında biz faniler ani bir refleks ile panikleyip ayağımızı çekerken Nemrud bir kaplan refleksi ile daha da üzerine basıp "Onu yakaladım" dermiş. Bu yüzden adı Nemrud olmuş. 

Efsaneye göre Nemrud ilahlık iddiasında bulunuyormuş.

Etrafındakiler "İyi ama sen de bizim gibi bir insansın, farkın nedir" diye sormuş.

Nemrud "ben istersem işemem" demiş. Bir kaç gün kendini tutmuş, sonunda karnı patlayacak gibi olunca dayanamamış ve gizli gizli işemeye başlamış.

İşediği yerde Tütün Otu bitmiş.

İçerken bi kez daha düşünün bence... 😏

Bana öyle bakmayın, ben efsanenin yalancısıyım. 😂

Lakin tütün anayurdu da neredeyse Adıyaman yani Nemrud'un memleketi. Herhalde bu da bir tesadüf olsa gerek...

Devamı >>

Steinitz'in büyük lafı

Steinitz bilinen ilk Dünya Satranç Şampiyonu'dur. Büyük üstattır. Steinitz ile satranç çağ atlamıştır. Konumsal satrancın babası kabul edilir. Zamanında yaşayan tüm üstatları yenmiş, rakibine 6-0 çekmiştir. Bu skoru Fisher'e kadar tekrar eden de olmamıştır.

Bir ara şöyle demiş Steinitz; "Tanrı ile oynasaydım ona ilk hamle hakkını verirdim." Büyük laf!

Ünlü yönetmen Ingmar Bergman’ın Yedinci Mühür adlı kült bir filmi vardır. Bu filmde Azrail (ölüm meleği) bir şövalyenin canını almaya gelmiştir. Şövalye ölüm meleğinden kendisine son bir şans vermesini ister. Onunla son bir satranç oyunu oynamayı teklif eder. “Eğer beni yenersen o zaman canımı alırsın” der. Ölüm meleği kabul eder. Bergman'ın bu filmi de Steinitz'in bu sözünden esinleme olabilir.

Neyse, gel gelelim bir iki yıl sonra da Steinitz amca, Emmanuel Lasker isimli bir Yahudi göçmenine yenildi ve dünya şampiyonluğu ünvanını kaptırdı. İki yıl sonraki rövanş maçında Lasker onu daha fena ezdi. Sonra delirdi ve öldü gitti. Mütevaziliğin ödülü olarak Lasker 27 yıl boyunca en uzun Satranç Dünya Şampiyonu oldu.

Büyük lokma ye ama büyük laf etme!

Devamı >>